Erzurumlu hakkın rahmetine kavuşur, öbür dünyada bakar ki iki büyük kapı var ve meftalar birinin önünde kuyruk olmuşlar.. Belli ki cennet kapısı. Erzurumlu uyanık. Kuyruk beklemeyecek önünde hiç kimsenin beklemediği kapıdan dalar içeri.
Tabi içeri girer girmez zebaniler Erzurumluya dalarlar ve bi güzel benzetirler.
Erzurumlu kendine geldiğinde söylenir:
-Ahan Beele Yapirsizz, ondan kimse gelmiir buraya..!